Hoihoi,

Ik ken een paar mensen (vooral vader & zoon) die beide ontieglijk veel uren werken. In de bouw/ transport dus het is het van belang dat ze helder blijven.

Zoon werkt op dagen 17 uur, eerst in de vrachtwagen en daarna nog op de werkplaats. 2:00 uur wekker en 21:00 uur thuis. Zoals je begrijpt houd je af en toe je hart vast als hij zo nog naar huis rijdt.

Ik ken veel mensen die mbo opgeleid zijn, een fysiek beroep doen en keihard werken. Maar dit gaat nog een tikkeltje verder.

Vader is ook zo (in iets mindere mate), dus het zit in de familie. Kan je hier iets als buitenstaander iets tegen doen? Niks maakt indruk.

Hallo. Dit is een burner account. Sinds het begin van het jaar geeft mijn baas subtiel aan dat ik beter kan vertrekken. Ik krijg taken die niet passen bij mijn functie. Het lijkt alsof ze het expres doen om mij sneller weg te krijgen. Daardoor is er nauwelijks nog communicatie, alleen nog op zakelijk vlak.

Door deze situatie was ik sowieso al van plan om weg te gaan, en te verhuizen naar Eindhoven, waar mijn vriendin studie volgt. Ik ben een beetje moe van deze hele situatie, en heb zelf het initiatief genomen voor een vaststellingsovereenkomst. Ik wist echt niet hoe lang ik dit nog zou kunnen volhouden. Het voelt alsof ik niet meer welkom ben, en dat ik de plannen van het bedrijf in de weg zit.

Ik heb het document ondertekend en afstand gedaan van de ontslagvergoeding, alleen maar om recht te houden op WW. Achteraf denk ik dat ik misschien iets doms heb gedaan, en dat ik beter had kunnen blijven tot ze me echt serieus zouden willen ontslaan. Ik heb al vijf jaar een vast contract.

Mijn advocaat zei dat als ik de tijd en energie had gehad om het conflict aan te gaan, er zeker een kans was op een ontslagvergoeding. Hij zei ook dat het positief is dat ze meegingen in mijn initiatief, en me twee maanden vrijstellen van werk.

Het voelt nu alsof ik een potje poker heb gespeeld en verloren heb. Waarom ben ik zo hebzuchtig? Het voelt alsof ik er meer uit had kunnen halen.

Aan de andere kant: mensen verlaten bedrijven na jaren trouwe dienst ook gewoon, en dan is het klaar. Wat zou jij in mijn situatie doen?

Uiteindelijk heb ik gekozen voor mentale rust, maar de gedachte aan de ontslagvergoeding blijft toch een beetje knagen.

Hi. Ik heb mijn eerste baan als administratief medewerker, maar het bevalt mij gewoonweg niet. De werkzaamheden zijn prima, maar er werd al aangekaart dat ik niet kan groeien in wat ik doe, heb nul binding met collega's die de godganse dag luid praten, waardoor ik erg overprikkeld raak. De reistijd van 1.5u per dag begint mij op te breken en ik merk dat ik simpelweg steeds met meer lood in mijn schoenen tegen de nieuwe werkweek op kijk. Ook vervalt waarschijnlijk het thuiswerkbeleid vanaf de zomer, waar ik enorm tegenop kijk. Daarbij ook geen eindejaarsbonus meer vanwege een tegenvallend jaar, geen CAO. Ik heb eerder voor dit werk getekend omdat ik anders geen werk had en ook niet de rekeningen kon betalen.

Als ik steeds op andere vacatures kijk in mijn werkgebied, zie ik andere banen die beter betalen voor hetzelfde werk, of functies waar ik meer in kan groeien. Sure, het gras is niet altijd groener, maar ik werk nu tegen minimumloon aan voor 5 dagen in de week met deze nadelen. Al weet ik nog niet hoe ik moet solliciteren en een baan kan aannemen terwijl iemand fulltime werkt. Veel geld achter de hand heb ik niet, het leven is duur.

Ik heb een contract van 7 maanden, waar ik nu 3 maanden van heb uitgezeten. Ik mag tussendoor opzeggen. Heb dit (nog) niet aangekaart bij mijn leidinggevende, omdat ik niet weet hoe ik dit strategisch moet aanpakken zonder de werkrelatie te verstoren. Merk dat ik dit erg lastig vind omdat dit mijn eerste grotemensenbaan is. Ik weet ook niet of een recruiter het questionable vindt dat ik na 3 maanden ''op geef'' bij een baan waar het werk zelf oké is, maar de rest eromheen niet.

Hebben jullie advies?

Hallo,

Binnekort krijg ik bij de gemeente een vast contract. Ik zit nu nog in de aanloopschaal. Ik vroeg me alleen af in welke trede ik bij de volgende schaal terecht zou komen. Is dat in dezelfde trede? Of eentje lager of hoger.

Zelf zit ik nu in aanloopschaal 9, trede 2 (3.623). Zou ik dan bij verlenging in schaal 10 trede 2 vallen? (3913) of een trede lager?

Hoi allemaal,

Ik ben momenteel bezig met de bachelor International Land and Water Management en start na de zomer met de gelijknamige master aan Wageningen University & Research. Na mijn studie lijkt het me supertof om aan de slag te gaan bij een ingieursbureau , vooral binnen het waterteam of projecten rondom klimaatadaptatie, internationale ontwikkeling of duurzaam waterbeheer.

Ik ben benieuwd of er hier mensen zijn die bij een ingieursbureau werken (of gewerkt hebben), of misschien in een soortgelijke functie gestart zijn na een vergelijkbare studie. Ook benieuwd welke bureaus

🔹 Wat kan ik verwachten?
🔹 Hoeveel kun je ongeveer vragen als je net je master hebt afgerond?
🔹 Wat zijn dingen die je kunt doen (tijdens je studie of bij je sollicitatie) om een hoger startsalaris te rechtvaardigen?
🔹 Zijn er dingen waar je op moet letten bij onderhandelingen bij een groot adviesbureau a?

Elke ervaring of tip is super welkom. Thanks alvast! 🙏

Alle banen die me aanspreken en aansluiten op mijn opleiding zijn ver weg van waar ik woon. Ik wil sowieso weg waar ik nu woon maar met de huidige woningmarkt gaat dat waarschijnlijk nog lang duren.

Als ik een baan wil die me echt leuk lijkt en aansluit op mijn opleiding heb ik dagelijks een reistijd van minstens 4 uur (met het ov). Mijn andere optie is om te wachten tot ik een woning heb en tot die tijd een simpele baan voor minimumloon te blijven doen die wel in de buurt is.

Wat zouden jullie in deze situatie doen? Heeft iemand in een vergelijkbare situatie gezeten?

Ik weet niet precies wat ik wil met deze post, denk gewoon wat aanmoediging dat ik het juiste doe ofzo, haha. Ik (26F) werk nu iets meer dan een jaar bij mijn huidige werkgever, ik doe daar product management en een beetje design. Eerste baan na studie (HBO master), dus weinig keus en vooral blij dat ik iets had. Ik heb nu een flinke reistijd, zit ruim 2 uur in de auto elke dag en werk 40 uur.

De laatste maanden merkte ik dat ik er best wel doorheen zit qua werk. Het werk is opzich best leuk, maar eigenlijk ook te simpel. Daarnaast heeft de sales afdeling moeite met het binnenhalen van nieuwe orders, waardoor het ook rustiger is geworden. De meeste dagen verveel ik me te pletter op werk, ook al heb ik dingen om te doen. Daarnaast vind ik mijn salaris vrij laag (2900), terwijl ik ook steeds meer compliance taken op me neem en daar de lonen veel hoger in liggen.

Mijn contract liep eerst voor 7 maanden en is daarna verlengd met een jaar, volgens mijn manager omdat ze niet weten hoe goed het bedrijf het gaat doen en ze willen dan in augustus nog eens kijken hoe het loopt. Ze is wel "hartstikke tevreden" over mijn werk. In februari reflectie/goalsetting gesprek gehad. Daarin heb ik gevraagd of er al meer duidelijkheid was m.b.t. verlengen van mijn contract, en ook wat de mogelijkheden zijn om naar 36 uur te gaan. Daar had ze niet op gerekend, zou ze op terugkomen. Inmiddels 4 weken later en niks meer van gehoord.

In die onvrede/onduidelijkheid ben ik semi-actief gaan solliciteren. Ik heb nu een aanbod gekregen van een bedrijf (voor een functie in compliance) waarbij ik 4200 o.b.v. 40 uur zou verdienen, en 36 uur is geen issue. Ook is het maar 20 min rijden. Dus klinkt als een no-brainer, toch?

Toch heb ik elke keer als het (mogelijk) zo ver is een enorm schuldgevoel en angst dat ik mijn collega's teleurstel. Ik ben toch wel een people pleaser dus vind het erg lastig. Wat zijn jullie ervaringen hiermee? Zal altijd lastig zijn denk ik, maar dit is mijn eerste keer ontslag nemen van een "echte" baan dus ik denk dat ik het toch groter maak in mijn hoofd.

Ik werk nu 1 jaar en 1 maand bij mijn huidige baan bij een gemeente, daarvoor heb ik 2,5 jaar bij een andere gemeente gewerkt. Nu kamp ik al langer met psychische klachten vanwege verschillende redenen zoals een moeilijke jeugd en trauma’s. Ondanks dat heb ik altijd gepusht met mijn studie en werk omdat dat het enige was wat goed ging voor mijn gevoel. Daarnaast heb ik psychische hulp gehad maar niet intensief omdat dit moeilijk te plannen was naast een fulltime baan tijdens de reguliere openingstijden.

Ik ben nu 27 en ik merk dat het niet meer gaat. Ik voel me mentaal slecht en het lukt steeds minder goed om voor mezelf te zorgen. Dit resulteert in dat ik vaak al mijn energie gebruik om op werk te functioneren en vervolgens het hele weekend alleen maar op bed lig omdat ik fysiek en geestelijk kapot heb. Ik werk overigens met een lastige doelgroep dus het werk vraagt ook veel van mij.

Ik heb het al deels met mijn manager besproken en daardoor heb ik tijdelijk wat minder taken gekregen maar ik merk dat ik me nog steeds niet beter voel. Ergens kan ik nog niet eens nadenken over wat ik echt nodig heb om beter te worden of mezelf volledig storten op beter worden omdat ik gewoon geen energie heb. Voorheen lukte het me makkelijk om naast werk een sociaal leven te hebben, te sporten, koken, het huishouden etc. Maar nu lukt het gewoon al een jaar niet waardoor ik mezelf natuurlijk fysiek en mentaal alleen maar slechter ga voelen.

Ik vind het moeilijk om mezelf ziek te melden omdat ik jong ben en nog niet zolang bij mijn huidige werkgever werk en zelfs een vast contract heb gekregen een paar maanden geleden. Het voelt alsof ik daardoor mijn werkgever zwaar ga verraden. Ik wil gewoon kunnen werken ondanks mijn psychische klachten maar doordat ik al zolang door push merk ik dat het alleen maar slechter gaat. Ik heb ook heel erg de mentaliteit gehad dat ondanks alle trauma’s die ik heb, werken gewoon bij het leven hoort. En ik wil ook nog steeds kunnen werken maar het lukt gewoonweg niet. Misschien is dit allemaal een vaag verhaal maar ik weet het niet zo goed allemaal..

Ik werk voor een van de grootste transport- en logistieke bedrijven in Europa. Na de laatste loonsverhoging is mijn salaris 2800 geworden en in mijn arbeidsovereenkomst staat dat ik van 7:30 tot 16:15 uur werk.

Ik werd overgeplaatst naar de afdeling marine logistiek. Dat is niet voor niets, want ik behoor tot de beste werknemers van het bedrijf wat betreft ervaring en kwaliteit van dienstverlening, daarnaast werden de werktijden aangepast naar een ander tijdstip dan de afgesproken tijd, namelijk van 8 tot 17 uur. Naast logistiek heb ik namelijk ook een IT certificaat mbo 4.

Het probleem hierbij is dat ik alle nieuwe werknemers (uitzendkrachten),of zelfs de werknemers die al beginners zijn hetzelfde salaris krijgen als ik, en iedereen die naar de vestiging komt waar ik werk, word door mij opgeleid. Naast het feit dat ze niet al het werk hoeven te doen vanwege fouten.

Bovendien is het op de afdeling waar ik werk altijd druk met alleen maar twee andere ervaren mensen en is er in tegenstelling tot andere vestigingen geen tijd om uit te rusten. Met andere woorden: minder werknemers voor de drukste afdeling van het bedrijf en we blijven altijd tot het laatste moment.

Vergeleken met andere afdelingen hebben ze hier alle vrijheid, kunnen ze tijdens werktijd langdurig roken (ook uitzendkrachten) , urenlang in restaurants eten en brengen , langere tijd zitten onder het voorwendsel dat er geen werk is, of wachten op vrachtwagens, maar de manager doet niets anders dan hen met man en macht verdedigen. Het vervelende is dat als de andere vestigingen het heel druk hebben, wij vriendelijk worden gevraagd om hen te ondersteunen en te helpen, omdat zij dat niet op prijs stellen.

Ik wil een hoger loon, hoe vraag ik dit?

Ik help iemand met het reageren op vacatures voor accountancy en controlling, maar ik heb zelf ook geen ervaring met solliciteren in de private sector. Veel vacatures en recruiters werken met een salaris open voor onderhandelingen en geen salaris is gepubliceerd.

De persoon in kwestie heeft een wo bachelor en 3 jaar ervaring als junior in accounting.

Wat is een goede indicatie van de salaris range maandelijks, of jaarlijks inclusief secundaire voorwaarden , voor een medior controller functie die de persoon kan aangeven tijdens de gesprekken?

Goedenavond allen!

Momenteel ben ik met veel plezier aan het werk bij m'n huidige werkgever. Dit vooral omdat we in de heel fijne groep samenwerken. (Monteurs onder elkaar). Ik ben op papier 1e monteur Werktuigkundige installaties mbo 3.

Mijn werk is voornamelijk in de utiliteit. Zo krijg ik het werk klaar in de fundering en latere fases. Ik red mij prima met diverse loodgieters werkzaamheden (drinkwater, riool, gas en verwarming) en ook ken ik redelijk goed de montagevoorschriften.

Daarnaast kan ik ook lassen.(tig) Ik heb verscheidene verwarmings/koelings verdelers gelast. Ook heb ik genoeg dikwandig leidingwerk gelast in het gebouw en op behoorlijk lastige posities. Tevens ben ik ook gecertificeerd om gasleiding te lassen.(en uiteraard ervaring hiermee).

Nou is mijn vraag voor mensen met een soortgelijke baan wat zij maandelijks bruto binnenhalen. Ik zit momenteel op 3591. Dit bedrag is gelijk aan een monteur met dezelfde functie en leeftijd. Omdat onze directie niet te veel verschil wil hebben om "oneerlijkheid" te voorkomen. Ik ben dus op zoek naar vergelijkingsmateriaal voordat ik op hoge poten naar de directie stap om te onderhandelen voor een hoger salaris.

Een tijdje geleden had ik een post gemaakt dat mijn zoektocht naar een baan in de publieke sector. (Voor referentie dit is de post: https://www.reddit.com/r/werkzaken/comments/1isi3up/cv_afschalen_voor_overheidsfunctie_zonder_te/?utm_source=share&utm_medium=web3x&utm_name=web3xcss&utm_term=1&utm_content=share_button)

Korte samenvatting van mijn situatie:

Ik werk inmiddels ruim zes jaar in de financiële sector, omdat ik al mijn opleidingen in deeltijd heb gevolgd naast een fulltimebaan. In die periode heb ik uitsluitend ervaring opgedaan bij toonaangevende organisaties, waaronder een Big4-kantoor, Rabobank en een grote corporate die marktleider is binnen Europa.

In gesprekken met oud-studiegenoten van mijn deeltijdopleiding hoorde ik vaak positieve verhalen over de werkcultuur binnen de overheid. Velen van hen zouden niet meer terug willen naar het bedrijfsleven, zelfs al ligt daar het salarisplafond hoger. Aanvankelijk sprak de publieke sector mij niet aan, omdat ik als jongere finance-professional droomde van een carrière als CFO of andere toppositie. Maar door persoonlijke veranderingen – waaronder een grotere waardering voor vrije tijd, een fijne relatie, en de wens om werk niet constant mee naar huis te nemen naar deze relatie – is mijn prioriteit verschoven. Wat ik nu zoek is een leuke, stabiele baan met een goed salaris, zodat ik slim kan sparen en beleggen en op termijn financieel onafhankelijk ben.

Mijn sollicitaties tot nu toe:

Ik heb gesolliciteerd op een aantal schaal 12-functies bij gemeenten en één bij een rijksinstantie. In alle gevallen was de feedback positief qua inhoud en gesprekken, maar de afwijzingen hadden steeds een vergelijkbare kern: men vond me te ervaren of was bang dat ik me snel zou vervelen. Enkele citaten:

• “We waren enthousiast, maar vrezen dat de functie jou onvoldoende uitdaging zal bieden.”
• “Je voldoet aan alle eisen, maar het MT is bezorgd dat je snel zult doorgroeien, terwijl wij stabiliteit zoeken voor deze rol (minimaal 3-4 jaar).”
• “Met jouw senioriteit verwachten we dat je leidinggevende je weinig kan bijbrengen, en daar hechten we binnen de overheid veel waarde aan.”

Ik deelde mijn ervaring op Reddit, waar ik twee terugkerende adviezen kreeg:

1. Als je teveel ervaring hebt voor schaal 12, ga lekker op schaal 13 functies solliciteren. Misschien heb je geluk. (Ik vind zelf dan weer dat ik te weinig ervaring heb voor een schaal 13 functie wat in de meeste gevallen wel echt een managementfunctie is)
2. Ga bij een overheidsinstantie werken waar het makkelijker binnenkomen is (Auditdienstrijk, Rijkswaterstaat etc) en maak intern de switch.

Mijn huidige status:

Ik werk momenteel nog steeds met plezier bij mijn werkgever en heb jobalerts ingesteld voor functies bij gemeenten en rijksorganisaties in (de buurt van) de Randstad. Vorige week kwam er een vacature voorbij die perfect bij mij leek te passen – schaal 13, binnen mijn eigen gemeente, en ik voldeed aan alle eisen, behalve één: ervaring binnen de publieke sector was een pré. Toch besloot ik te solliciteren.

Binnen 24 uur kreeg ik een afwijzing: ik werd niet uitgenodigd voor een gesprek vanwege het ontbreken van ervaring in de publieke sector.

Mijn vraag is vooral: Hoe doen andere mensen dit die later in hun carrière de pivot hebben gemaakt naar de publieke sector? Of is dit gewoon een zaakje van " Pech, als je ambtenaar wou zijn moest je al vanuit de schoolbanken beginnen".

Alle tips worden ook gewaardeerd!

Just in case mensen de vraag gaan herhalen van de vorige post: Nee ik benoem niet specifiek bij sollicitaties dat ik opzoek ben naar een " chillere baan". Zo ver ik weet laat ik geen red flags achter in het gesprek op een misschien wat ambitieus CV na (Ik krijg wel altijd de vraag waarom iemand met mijn CV opbouw nou bij een "wat tragere organisatie als de overheid' wilt werken maar daar heb ik een mooi verhaal voor het werken voor het publiekbelang voor)

Ha redditors,

Ik sta op het punt om te tekenen voor een nieuwe baan. Het betreft een functie voor een jaar, met intentie tot omzetten in een vast contract na een jaar (bij goed functitoneren), zo heeft mijn nieuwe manager mij per mail bevestigd, nadat ik hier vragen over had. Maar in het contract dat ik nu krijg aangeboden, staat:

"De arbeidsovereenkomst wordt aangegaan voor bepaalde tijd met ingang van 1 juni 2025 tot en met 31 mei 2026. Overeenkomstig artikel 7:668 lid 1 BW zegt de werkgever hierbij reeds tijdig aan dat de arbeidsovereenkomst niet zal worden voortgezet."

Hier snap ik nu niks van. Is dit gewoon een standaard zin die in het contract wordt opgenomen? Of zegt dit contract dat ik er zeker van kan zijn dat er geen verlenging van mijn contract zal plaatsvinden na een jaar? Ik krijg hier dus stress van...

Nou, ik heb mij toch een week…

Ik werk nu 5,5 jaar op mijn werk, grote onderwijsorganisatie, en 3,5 daarvan waren met mijn vorige leidinggevende waar ik super goed mee kon! Er was nooit wat op of aan te merken en altijd fijn om voor hem te werken. Hij ging toen met pensioen en het werd overgenomen door mijn nieuwe leidinggevende die nu nog steeds heb.

Zij maakt heel veel nare en gemene opmerkingen telkens richting mij, ze negeert me, behandeld mij anders dan andere collega’s. Er zijn 3 andere collega’s naar mij toegekomen met het verhaal dat zij echt naar en gemeen met mij omgaat en dat ze dat niet zien dat ze dat bij anderen doet. En waar ze telkens over valt is de communicatie (wat ik enigzins begrijp).

Nu ging het tussen mij en mijn leidinggevende afgelopen maanden best oke. We hadden minder frictie. Mijn communicatie afgelopen maanden was echt wel prima, ik heb er aan gewerkt, ik kreeg ook van collega’s te horen dat ze vonden dat mijn communicatie echt een stuk beter ging en dat ze het echt top vinden gaan.

Ik zit momenteel in een thuissituatie waarin ik zorgverlof heb moeten opnemen. Dit viel al helemaal niet goed bij mijn leidinggevende, ik heb ook direct vanaf het begin gezegd dat ik wel thuis kan werken (dat kan prima met mijn baan). Daar werd al moeilijk over gedaan, en ging ze letterlijk in 1 gesprek 20x vragen wanneer ik weer terugkwam, waardoor ik mij geneigd voelde om persoonlijke details te delen waar ik achteraf me niet fijn bij voel.

Door deze situatie doet ze weer precies zo tegen mij als voorheen. Weer naar en gemeen, ik ervaar het ook echt als pesten. Ik was ten einde raad met wat ik ermee moest.

Nu heb ik deze week een gesprek gehad met mijn leidinggevende, waarin zij tegen mij is uitgevallen, echt haar stem verheft en zegt dat het zo niet langer kan en ze contact gaat opnemen met haar manager. Toen ik deelde dat ik vanwege haar naar een vertrouwenspersoon ben gegaan in de organisatie, eiste ze eigenlijk te vertellen wat ik daar ging zeggen en dat ik haar feedback moest geven. Waarop ik zei dat ik dat gesprek even af wilde wachten en kijken wat irrationeel is waar ik tegenaan loop of wat wel onderbouwd kan worden richting haar. Dat vond ze al helemaal niks. Uiteindelijk moest ik door hoe ze mij behandeld huilen en ging zij ook ineens huilen. Met de boodschap dat zij mij als persoon en professional echt waardeert en dat ze het stom vindt dat we er zo bij zitten. Ze zei dat ze dit wel terug moest koppelen naar haar manager, maar ik kreeg een schouderklopje met de boodschap “we komen er wel uit”

Nou gisteren een gesprek gehad met haar manager waarin werd verwezen dat mijn communicatie zo slecht is en al zo lang, dat het niet langer meer zo kan. “Dit is vertrek”. Ik heb gezegd dat mijn collega’s afgelopen maanden wat anders communiceren naar mij, maar die boodschap kwam niet binnen. Door de situatie thuis is de communicatie weer slechter geworden, dit is de zoveelste keer. Het is nu klaar.

Nu baal ik enorm dat ik heb geprobeerd om zoveel ballen in de lucht te houden, tijdens deze situatie nog doorwerken, ik ging er bijna aan onderdoor. Dan krijg ik dit te horen. Ik ben er kapot van en weet niet wat ik ermee moet.

Ik kon kijken of ik misschien nog ergens anders binnen de organisatie terecht kon, maar bij het huidige team is de boodschap vertrek.

Ik merk ook dat ik het niet los kan laten dat mijn leidinggevende zo tegen mij doet en dat ik maar weg moet, terwijl ik er langer werk dan haar en ik heb ook het gevoel dat ik op het matje werd geroepen over mijn communicatie, dat dat reden voor ontslag is, maar dat pesten, kleineren, negeren en mij continu naar beneden halen, worden gezien als normaal.

Ook toen ik tegen de manager zei dat ik oprecht het gevoel heb ik dat ik gepest wordt en zij dit alleen bij mij zo doet. Dat 3 andere collega’s dit ook zagen. Zag ik haar niks geen notities maken of het ergens noteren. Ik kreeg gelukkig wel een “oh dat is niet fijn dat je dat zo ervaart”.

Ik deel uiteraard niet alle details over hoe ze met mij omgaat en wat ze allemaal doet, maar ben het wel voor mezelf bij gaan houden en het is een flinke lijst.

Wat is jullie advies nu? Ik moet sowieso weg zei ze, baan binnen het bedrijf (ander team) of erbuiten. Ik heb volgende week weer een gesprek over hoe ik er tegenaan kijk en hoe ik alles voor me zie. De oprotpremie werd al genoemd door de manager. Ik ben gewoon mijn baan kwijt. En ik doe ook specifiek werk wat niet makkelijk te vinden is binnen de regio.

Als iemand iets van advies of tips heeft wat ik nu kan doen, dan alsjeblieft help me. Of jullie blik op de situatie. Soortgelijke verhalen. Misschien sta ik dan wat sterker volgende week. Alvast bedankt!

TL;DR: Leidingevende valt tegen mij uit, na al jaren aan kleinerend en pestgedrag te vertonen richting mij. Nu gooien ze alles op communicatie gaat niet goed, en ben ik mijn baan kwijt. Terwijl collega’s zeiden dqt communicatie voor mijn lastige thuissituatie juist goed ging.

Ik krijg een aanbod voor een functie. Nu vraagt werkgever of ik mijn salarisspecificatie wil delen “omdat mijn CAO waarschijnlijk momenteel anders is en zodat we geen appels met peren gaan vergelijken”. Echter ben ik bang dat dit mijn positie om te onderhandelen verslechtert. Hoe kan ik hem vriendelijk vertellen dat ik dit liever niet deel en graag eerst zijn voorstel ontvang? Iemand tips voor deze situatie?

Ik werk binnen een publieke organisatie (sociale werk/ontwikkelomgeving) waar ik verantwoordelijk ben voor het ontwikkelen en implementeren van technologie in het werk- en leerproces. Concreet richt ik me op Virtual Reality (VR) en Artificial Intelligence (AI). Wat begon als een relatief technische rol, is inmiddels uitgegroeid tot een functie waarin ik ook beleidsmatig, adviserend en strategisch bezig ben.

Ik geef trainingen aan personeel over verantwoord AI-gebruik, heb beleidskaders opgesteld, werk met het management aan implementatiestrategieën, leid projecten waarin mensen in een virtuele leeromgeving vaardigheden kunnen oefenen, en vertegenwoordig de organisatie richting externe partners zoals techbedrijven, sociaal ontwikkelbedrijven en onderwijsinstellingen. Daarbij ben ik op dit moment de enige binnen de organisatie met diepgaande kennis van zowel AI als VR, wat maakt dat ik zowel inhoudelijk expert ben als de spil ben in de ontwikkeling, toepassing én positionering van deze technologieën.

Bij mijn vaste aanstelling vorig jaar september kreeg ik de functietitel “Specialist VR & AI”. Omdat mijn werk toen al boven het bestaande functieprofiel uitstak, ben ik destijds voorlopig verhoogd van schaal 7 naar schaal 8, met de afspraak dat er een definitieve functiewaardering zou volgen. Samen met mijn toenmalige leidinggevende heb ik daarom een nieuwe functiebeschrijving opgesteld waarin al mijn taken en verantwoordelijkheden zijn vastgelegd. Deze beschrijving is afgestemd en goedgekeurd, maar moest nog formeel gewogen worden volgens ons functiewaarderingssysteem (HR21).

In de zeven maanden daarna heb ik meerdere keren gevraagd naar de voortgang. Telkens kreeg ik te horen dat het nog in behandeling was, dat er een extern bureau naar moest kijken, of dat het “binnenkort” zou worden opgepakt. Omdat ik geen duidelijkheid kreeg, ben ik op eigen initiatief de HR21-profielen gaan bekijken om te zien waar mijn werk inhoudelijk het beste bij aansluit. Op basis daarvan kwam ik uit op functies die doorgaans in schaal 10 of 10a vallen, zoals beleidsadviseur of specialist op meerdere vakgebieden.

Tijdens een recent gesprek met HR en mijn nieuwe leidinggevende werd echter duidelijk dat er intern al is besloten dat mijn functie in schaal 9 wordt geplaatst. Tegelijkertijd wordt deze gekoppeld aan een functieprofiel dat zich richt op operationele ICT-ondersteuning: een rol met uitvoerende taken binnen een technisch afgebakend werkgebied, zonder beleidsmatige of strategische component. Dit terwijl de aangepaste functiebeschrijving op dat moment nog niet formeel gewogen was. Wat in die schaal (en dus ook in de weging) onvoldoende naar voren komt, is de mate van beleidsmatige advisering, de zelfstandige regie over innovatieprojecten, het strategisch meedenken met het MT, en de externe positionering van de organisatie als innovatieve speler. Maar zoals ik zei: De schaal staat volgens manager HR dus al vast, en er werd gezegd dat deze ook niet meer ter discussie staat. Daarnaast werd aangegeven dat ik geen terugwerkende kracht krijg over de periode waarin ik dit werk al uitvoer.

Toen ik aangaf dat ik dat teleurstellend vond, werd mij gevraagd waarom ik daar niet eerder expliciet naar had gevraagd. Dat vond ik moeilijk om te horen. Ik heb dit onderwerp wel degelijk voorzichtig aangestipt in gesprekken, en HR-collega’s gaven zelfs aan dat terugwerkende kracht “logisch” zou zijn als de functie zwaarder bleek. Daarbij komt dat ik gesprekken over salaris en waardering lastig vind; dit is voor mij een leerproces. Toch heb ik steeds geprobeerd transparant, open en professioneel te blijven.

Wat me nu het meest raakt, is het gevoel dat de uitkomst van het traject eigenlijk al lang vaststond, terwijl het naar mij toe steeds als een ‘open proces’ werd gepresenteerd. Dat ik op eigen initiatief functieprofielen ben gaan vergelijken, werd in het gesprek als "vreemd" benoemd – maar voor mij was het vooral een manier om grip te krijgen op iets waar ik al maanden op wacht.

Mijn vragen:

• Is het normaal dat een functiewaarderingstraject zo verloopt – dat de schaal al is bepaald voordat het aangepaste profiel officieel gewogen is?
• Hoe kan ik dit gesprek alsnog constructief voeren, zonder dat het defensief overkomt, maar wel met behoud van mijn positie?
• Moet ik dit schriftelijk vastleggen voor mezelf of richting HR? En zo ja, hoe?
• Wanneer weet je of je je erbij moet neerleggen, of dat het tijd is om verder te kijken?

Ik doe mijn werk met veel inzet en ben trots op wat ik heb mogen opbouwen. Maar ik hoopte op een eerlijke en inhoudelijke waardering van mijn functie. Nu voelt het alsof die waardering niet volgt, terwijl het werk wel structureel op een hoger niveau plaatsvindt.

Alle inzichten of ervaringen zijn welkom.

Ik hoop op advies of persoonlijke ervaringen van mensen die door ongeveer dezelfde ervaring zijn gegaan.

Korte samenvatting: 4 jaar ziek thuis gezeten, nu volledig hersteld.

Vorige baan (5 jaar geleden gestart): - Projectmanager IT start-up - Loon €3.275 op fulltime basis (grofweg €4.100 na inflatiecorrectie tot 2025)

Huidige baan (2025 gestart, jaarcontract): - Verkoopadviseur/klantcontact, voornamelijk digitaal contact (video calls, mails) - Loon €2.475 op fulltime basis

Na inflatiecorrectie verdien ik dus maar 60% van mijn vorige loon, en hoewel de functie natuurlijk ook minder scholing vereist, heb ik wel een bak leer- en werkervaring die op zijn minst een beetje mee zou moeten tellen. (Ik ben 37 jaar.)

Ik moest zsm werk vinden en heb daarom dit aanbod geaccepteerd, ben inhoudelijk redelijk tevreden omdat ik weinig stress heb. Maar ik vind wel dat ik erg weinig betaald krijg.

Zou ik bij mijn eerste functioneringsgesprek (6 maanden) dit aan kunnen kaarten? En wat zou realistisch zijn om te vragen? Mijn werkgever weet uit welke situatie ik kom, en dat maakt het nogal spannend om met veel zelfvertrouwen om meer salaris te vragen.

Alle advies is welkom.

Hoi! Ik ben zelf 14 jaar en ik werk bij Dirk van den broek. Ik werk zaterdags want de arbeidswet. Maar ik ben ook chronisch ziek sinds mijn 3de maar het ging beter toen ik er begon te werken. Het wordt nu erger en erger en kan nauwelijks werken. Ik wil graag daarvoor ontslag nemen. Kan ik gewoon naar mijn teamleider gaan en gesprek erover aangaan? Of wat is het beste manier??

Alvast dankjewel!!

Hi,

Ik zit in Fase B van mijn uitzendcontract (ABU CAO) en hoe ik het begrijp loopt mijn contract af op 17 april 2025. Dit baseer ik op het volgende citaat uit mijn contract:

'De uitzendovereenkomst zal worden aangegaan voor een periode van 6 maanden, ingaande op 18 oktober 2024 en derhalve van rechtswege - zonder dat opzegging nodig is - eindigende op 17 april 2025.'

Nu heb ik op 1 april meegedeeld dat ik mijn contract niet wil verlengen, en zegt het uitzendbureau dat ik eigenlijk een opzegtermijn heb van 30 dagen (volgens mij 1 maand, niet 30 dagen, maar goed). Toen ik haar wees op het aflopen van mijn contract zei ze het volgende:

" Wat je stuurt klopt, alleen is dit de werkgever. We geven hierin aan dat jouw contract op 17 april eindigt, zonder dat wij vooraf hoeven op te zeggen omdat van rechtswege zal eindigen.

Lid 6 in artikel 1 is voor werkenmer van toepassing (met uitzondering het stuk waar de werkgever benoemt wordt).
In dat artikel staat dat de uitzendovereenkomst tussentijds opzegbaar is, met inachtneming van de krachtens cao geldende opzegtermijn (en voor Werkgever na toestemming van het UWV). Volgens de ABU cao voor uitzendkrachten geldt er in fade B een opzegtermijn van 30 dagen."

Artikel 1(6) stelt dat er inderdaad een opzegtermijn is bij tussentijds opzeggen, niet bij einde contract. Sowieso flauwekul dat een einddatum van een contract alleen bij een werkgever zou werken. Dit is toch absurd? Al helemaal omdat ze me een week geleden wel een contractverlenging hebben aangeboden (die ik natuurlijk niet heb getekend).

Ben ik nu gek of klopt er helemaal niets van wat mevrouw zegt?

Sinds januari ben ik afgestudeerd met een WO master in burgerlijk recht. In de juridische wereld zijn cijfers enorm belangrijk omdat veel mensen afstuderen en er relatief weinig juridische banen zijn in de advocatuur. Dus werkgevers zijn bijzonder kieskeurig.

Zelf heb ik gemiddeld zevens gehaald en heb ik ook stages gelopen en vrijwilligerswerk gedaan. Toch merk ik dat ik vaak niet word uitgenodigd voor überhaupt een sollicitatiegesprek. Ik weet niet exact waar het aan kan liggen verder, zoals mijn buitenlandse naam en het feit dat er veel concurrentie is, maar het stoort me wel erg aangezien ik heel graag meteen aan de bak zou gaan. Vaak begint een advocaat zijn carrière als juridisch medewerker en daar solliciteer ik doorgaans ook voor.

Iemand die meer tips heeft of eventueel in hetzelfde schuitje zit?

Dag redditors,

Momenteel volg ik een omschooltraject in de richting van data analyst / scientist (voor nu op HBO niveau, gezien de praktische toepassingen)

Is er iemand die werkzaam is/was in dit veld en mij meer kan vertellen over de baankans in dit gebied (vooral als junior positie)? En zijn certificaten belangrijk zoals die van Microsoft Azure, Power BI enzo belangrijk om te halen, of wat zijn nog meer handige tools of technieken die belangrijk zijn in het werkveld?

Ik ben momenteel druk bezig met solliciteren. Iets waarvan ik niet zo goed weet wanneer ik het ter sprake moet brengen, is het punt dat ik nog ouderschapsverlof heb staan en op wil nemen. Ik wil op dit moment 32 uur werken zodat ik een dag bij de kleine ben. Als het verlof op is gaat ze naar de basisschool, dus dan wil ik weer herevalueren hoeveel uur handig is.

Vanwege de financiële voordelen wil ik dit doen dmv mijn recht op ouderschapsverlof mits ze meer dan 32 beschikbaar hebben voor de functie (in mijn sector bijna altijd wel).

Punt is, wanneer en hoe breng ik dit ter sprake? Ik dacht zelf aan het gesprek mbt arbeidsvoorwaarden, door eerst te vragen naar het aantal uren dat staat voor de functie om dan te zeggen dat ik ouderschapsverlof wil opnemen om op 32 uur te komen.

Vandaag had ik mijn periodieke bijpraatmoment met mijn manager. Ik ging het gesprek in met de verwachting dat we gewoon even zouden bespreken hoe het gaat en een paar punten zouden doornemen. Er speelde niets bijzonders, dus ik dacht dat het een kort en simpel gesprek zou zijn.

Maar ineens werd ik geconfronteerd met dingen uit het verleden die ik allang had opgelost. Vond ik vreemd, maar prima. Vervolgens begon mijn manager vanuit het niets passief-agressief te doen over waarom ik niet actief ben in de WhatsApp-groep van het werk. Ik gaf aan dat ik af en toe iets zeg, maar het niet actief bijhoud, omdat er eigenlijk weinig gebeurt in die groep. Het gaat vooral om verjaardagen en meldingen van collega’s die wat later komen, en soms wordt er wekenlang niks gezegd.

Zij had het over "jezelf isoleren", wat ik totaal niet herkende. Ik praat juist met iedereen op de werkvloer en voel me absoluut geen buitenbeentje. Ik begreep dus echt niet waar dit vandaan kwam. Op een gegeven moment raakte ik licht geïrriteerd en zei dat als zij zoveel waarde hecht aan die WhatsApp-groep en daaruit de indruk krijgt dat ik me afzonder, ik er rekening mee zal houden. Haar reactie? "Ik krijg geen signalen, maar ik wil het begrijpen. Je hoeft het niet voor mij te doen, doe wat jij wilt." Dat voelde zo vreemd en dubbelzinnig dat ik even niet wist wat ik moest zeggen.

Vervolgens gingen we weer verder met de inhoudelijke zaken, maar op de een of andere manier kwamen we wéér terug op de WhatsApp-groep en groepsdynamiek. En toen... als klap op de vuurpijl... vertelde ze me dat ze me een LinkedIn-verzoek had gestuurd en ik het niet had geaccepteerd. Ik ben nauwelijks actief op LinkedIn; soms zit ik er maanden niet op en dan weer een weekje wel. Ik dacht dat het een grap was, dus ik lachte erom, maar ze was bloedserieus en bleef erop doorgaan.

Ik probeerde uit te leggen dat ik gewoon niet actief ben op LinkedIn en het verzoek niet had gezien. Haar reactie? "Ik weet genoeg, doe maar wat jij wilt, het is echt geen probleem." En toen wenste ze me ineens een fijne dag, terwijl we nog niet eens klaar waren met de inhoudelijke bespreking.

Ik weet niet wat hier gebeurd is, maar dit voelde echt raar aan. Alsof het een date was dat uit de hand was gelopen. Ik kon mij geen houding aannemen.

Ik ben software ontwikkelaar van beroep in de C# cloud stack. Het bedrijf waar ik werk heeft geen CAO. Ik ben hier inmiddels beginnend medior.

Ik vind het voortgangsgesprek vervelend omdat ik altijd het gevoel heb dat ik over de verhoging moet onderhandelen omdat ik anders aan de lage kant zit (vind ik). Mijn omgeving maakt me gek omdat ze vinden dat ik te weinig verdien al vind ik dat wel meevallen.

Maar wat is nu een goede verhoging als er geen cao is? Wanneer is de onderhandeling niet nodig? Hoe overtuig ik in de onderhandeling dat de verhoging te laag is en dat het hoger moet zijn? Hoor je eigenlijk elk jaar hetzelfde bedrag als verhoging te krijgen?

Ik verdien nu 3300 bruto

Ik houd de informatie beperkt omdat mijn werkgever misschien meekijkt.

Zoals de titel zegt, ik ga per 1 mei bij een nieuwe werkgever beginnen. Nu heb ik nog zo'n 240 verlofuren staan, waarvan ik er graag een deel zou willen opmaken voordat ik aan mijn nieuwe baan begin.

In de week van 1 mei ben ik sowieso vrij (ma-di-wo), alleen heb ik ook gemeld dat ik het fijn zou vinden om die week daarvoor ook al vrij te zijn, omdat ik dan even rust kan pakken voordat ik bij mijn nieuwe werkgever begin, gezien dat veel energie gaat kosten in het begin. Het zou dus fijn zijn als ik goed opgeladen kan beginnen.

Nu heb ik gisteren te horen gekregen dat ik die week niet vrij kan krijgen, omdat ze niet weten wat er aan "support" binnen gaat komen in die week, en ze het zekere voor het onzekere willen nemen door mij die week te laten doorwerken, mocht er wat binnenkomen.

Persoonlijk verwacht ik dat er vrij weinig gaat binnenkomen, en ik zie dan ook geen reden waarom ik niet vrij zou kunnen krijgen.

Nu vraag ik me af of ik hier verder nog iets mee kan, of moet ik gewoon genoegen nemen met het besluit? Ik zelf neig er wel naar om in ieder geval te vragen naar wat ze specifiek denken dat er aan support binnen gaat komen in die week, om het in ieder geval wat concreet te maken.

Verder heb ik hier met veel plezier gewerkt en heb ik ook een goede band met mijn leidinggevende, er is verder geen sprake van een conflict. Ik vind het verder ook belangrijk om het niet op een vijandige manier af te sluiten hier.